Εραστές
Jorge Gaitán Durán
Είμαστε
όπως είναι αυτοί που αγαπιούνται.
Καθώς
γυμνοί ανακαλύπτουμε δυο δράκους
άγνωστους
που στα ψαχουλευτά πηγαίνουν
με
τραύματα και μ’ αιμοβόρα επιθυμία
να
σημαδεύει αυτούς που ακατάπαυστα αγαπιούνται:
η ανία,
η υποψία που ανίκητα μας δένει
μέσα στο
δίχτυ της, όπως το λάθος δυο θεών μοιχών.
Ερωτευμένοι
σαν δυο τρελοί,
δυο
άστρα που αιμορραγούν, δυο δυναστείες
που πεινασμένες
διεκδικούν ένα βασίλειο,
διψάμε
για δικαιοσύνη, κρυφοκοιτάζουμε την βία,
εξαπατούμε,
φθάνουμε μέχρι τις αχρείες προσβολές
με τις οποίες ο ουρανός χλευάζει αυτούς που αγαπιούνται.
Μόνο για
να μας κάψει χίλιες φορές
η
αγκαλιά αυτών που στον κόσμο αγαπιούνται
στον
θάνατο καθημερινά χίλιες φορές μας στέλνει.
Amantes
Somos como son los que se aman.
Al desnudarnos descubrimos dos monstruosos
desconocidos que se estrechan a tientas,
cicatrices con que el rencoroso deseo
señala a los que sin descanso se aman:
el tedio, la sospecha que invencible nos ata
en su red, como en la falta dos dioses adúlteros.
Enamorados como dos locos,
dos astros sanguinarios, dos dinastías
que hambrientas se disputan un reino,
queremos ser justicia, nos acechamos feroces,
nos engañamos, nos inferimos las viles injurias
con que el cielo afrenta a los que se aman.
Sólo para que mil veces nos incendie
el abrazo que en el mundo son los que se aman
mil veces morimos cada día.
