Julio Cortázar-Ο διώκτης

 

Julio Cortázar-Ο διώκτης

Πρόλογος του μεταφραστή

Ένα από τα πέντε μεγάλα διηγήματα, που περιλαμβάνεται την συλλογή Las armas secretas, (Τα μυστικά όπλα) και που εκδόθηκε το 1959, είναι και το διήγημα Ο Διώκτης.

Ο Διώκτης, αυτός που καταδιώκει αλλά και που ίσως καταδιώκεται, στην δική μας περίπτωση, ο Κυνηγός - “El Perseguidor”, στα Ισπανικά – είναι ο τίτλος αυτού του διηγήματος του σπουδαίου Αργεντινού συγγραφέα Julio Cortázar, που σφύζει από ρυθμό και αυτοσχεδιασμούς, σαν ένα κομμάτι τζαζ που παρασύρει στο διάβα του,  μαζί με τους πρωταγωνιστές  και τους αναγνώστες. Η αυτόματη γραφή, όταν ο Τζόνι, ο σαξοφωνίστας της τζαζ,  παραληρεί, γίνεται μεταδοτική, για όλους εμάς που ζούμε από την άλλη πλευρά της …πόρτας και βέβαια για τον βιογράφο του και κριτικό της τζαζ, τον φίλο του, τον Μπρούνο.

Ο Χρόνος αυτό το άλυτο αίνιγμα, που απασχολεί τον άνθρωπο, βάζει σε δοκιμασία την λογική, όταν η σκέψη αντί να φρενάρει, κάνει ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή, πατάει το γκάζι.

Καλλιτέχνες,  Διανοούμενοι και οι πέριξ αυτών, λοιπόν,  σε μια συνομιλία-πειραματισμό, με φόντο το Παρίσι των μέσων του 20^ου αιώνα

Ο συγγραφέας αγαπούσε πολύ την τζαζ και πίστευε ότι τον βοηθούσε στο γράψιμο.  Βάσισε τον ήρωα του στον διάσημο σαξοφωνίστα Τσάρλυ Πάρκερ, πρωτοπόρο του bebop, του αυτοσχεδιασμού επάνω σε ένα μουσικό μελωδικό χαλί.

Ισχυρή σύσταση προς τους αναγνώστες: Απολαύστε το διήγημα με ένα δίσκο στο πικάπ, ένα κονιάκ και παραδίπλα το πακέτο με τα Gauloises

Μετάφραση

Μάρκος Γκανής

ma.gkanis@hotmail.com

Καλοκαίρι 2021

 

 

 

 

 

 

Julio Cortázar-Ο διώκτης

In Memorial de Ch. P.

Sé fiel hasta la muerte

Apocalipsis 2:10

O make me  a mask

Dylan Thomas

Η Ντεντέε  με κάλεσε το απόγευμα λέγοντας μου ότι ο Τζόνι δεν ήταν καλά κι αμέσως πήγα στο ξενοδοχείο. Εδώ και μερικές μέρες ο Τζόνι και η Ντεντέε μένουν σε ένα ξενοδοχείο της οδού Λαγκράνζ, σε ένα δωμάτιο του τετάρτου ορόφου. Μου ήταν αρκετό να δω την πόρτα του δωματίου για να καταλάβω ότι ο Τζόνι βρισκόταν στα χειρότερα του· το παράθυρο άνοιγε σε μια αυλή σχεδόν μαύρη και στην μία το μεσημέρι πρέπει να έχεις το φως αναμμένο, αν θέλεις να διαβάσεις την εφημερίδα ή να κοιταχτείς στο πρόσωπο. Δεν κάνει κρύο, όμως βρήκα τον Τόνι τυλιγμένο σε μια κουβέρτα, διπλωμένο σε μια ψωραλέα πολυθρόνα, της οποίας τα κιτρινωπά εντόσθια πεταγόντουσαν τριγύρω. Η Ντεντέε ήταν γερασμένη και το κόκκινο φόρεμα δεν της πήγαινε καθόλου· είναι ένα φόρεμα για την δουλειά, για τα φώτα της σκηνής· σ’ αυτό το δωμάτιο του ξενοδοχείου μετατρέπεται σε ένα είδος απωθητικού ξεράσματος.

-Ο σύντροφος Μπούνο είναι πιστός, σαν το βαρύ το χνώτο- είπε ο Τζόνι, σαν ένα είδος χαιρετισμού, σηκώνοντας τα γόνατα μέχρι που ακούμπησαν στο σαγόνι. Η Ντεντέε, μου πλησίασε μια καρέκλα κι εγώ έβγαλα ένα πακέτο Γκολουάζ. Κουβαλούσα ένα μπουκάλι ρούμι στην τσέπη, αλλά δεν ήθελα να το δείξω, μέχρι που να καταλάβω τι έτρεχε. Νομίζω ότι το πιο ενοχλητικό ήταν η λάμπα με το ξεριζωμένο μάτι της, να κρέμεται από ένα βρώμικο καλώδιο γεμάτο μύγες. Αφού την κοίταξα μια-δυο φορές κι έβαλα το χέρι σαν ασπίδα,  ρώτησα την Ντεντέε, αν θα μπορούσαμε να την σβήσουμε  και να αρκεστούμε στο φως του παράθυρου. Ο Τζόνι ακολουθούσε τις κουβέντες μου και τις κινήσεις μου με μια μεγάλη αφηρημένη προσοχή, σαν ένας γάτος που κοιτάζει προσηλωμένος, αλλά που φαίνεται ότι είναι εντελώς απορροφημένος κάπου αλλού· και ήταν κάπου αλλού. Τελικά η Ντεντέε σηκώθηκε και έσβησε το φως. Σε αυτό που έμεινε, μια μίξη γκρίζου και μαύρου, αναγνωριστήκαμε καλύτερα. Ο Τζόνι έβγαλε ένα από τα μακριά, αδύνατα χέρια του κάτω από την κουβέρτα κι εγώ ένιωσα την χαλαρή χλιαρότητα του δέρματος του. Τότε η Ντεντέε είπε πως θα πήγαινε να φτιάξει τον νεσκαφέ.  Χάρηκα στην σκέψη ότι τουλάχιστον έχουν ένα κουτί νεσκαφέ. Πάντα όταν κάποιος έχει ένα κουτί νεσκαφέ, καταλαβαίνω ότι δεν βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο της μιζέριας· μπορεί ακόμα να αντέξει λιγάκι.

Συνεχίζεται

Το διήγημα είναι 47 σελίδες σε αρχείο pdf και διατίθεται μέχρι την 1/9/2023