εξομολογήσεις ... στα παρασκήνια ... από εδώ
Isidro Moreno- Ερωτευμένη ηθοποιός
Είμαι κοκέτα και διανοούμενη. Το ξέρω και δεν το κρύβω. Έχω
μονάχα τέσσερα σημαντικά πράγματα στην ζωή μου. Τον εαυτό μου, τα φορέματα μου,
εκείνον και εμένα. Εντάξει, περιλαμβάνω τον εαυτό μου δυο φορές, γιατί έτσι
εκτιμώ ότι βρίσκομαι στην μέση ακριβώς των ενδιαφερόντων μου. Είναι η
ματαιοδοξία των ηθοποιών.
Ζω και κοιμάμαι περιορισμένη ανάμεσα στα κοστούμια, που
χρειάζομαι για να δουλέψω και για να κερδίζω καθημερινά την αγάπη του. Δεν με
ενδιαφέρει που το καταλαβαίνει, ότι είμαι ερωτευμένη.
Εκείνος με μεταμόρφωσε σε ηθοποιό και σε κάθε ρόλο, σε κάθε
σκηνή, βάζει τα λόγια του σε μένα, μου δανείζει την φωνή του, την ανάσα του.
Ξέρω επίσης ότι με αγαπάει.
Λίγες στιγμές πριν βγω στην σκηνή, κάτι, σαν μια μαγική
ιεροτελεστία, με ντύνει αργά, ισιώνει τη χρυσαφένια μου χαίτη, μου ψιθυρίζει
λόγια για να με χαλαρώσει και στην συνέχεια βάζει το χέρι του κάτω από τα
φουστάνια μου. Είναι τότε που νομίζω, ότι νοτίζουν από συγκίνηση τα μάτια μου.
Ξέρουμε κι οι δυο, ότι η τέχνη μας γεννιέται, όταν μου
δανείζει τα λόγια του, τις κινήσεις του χεριού του και τα δάχτυλά του, μέσα
μου. Και το αποκορύφωμα της ύπαρξής μου, αρχίζει την στιγμή, που με εμφανίζει
στο σανίδι αυτού του μικρού κουκλοθέατρου.
Soy coqueta y
sofisticada. Lo sé y no lo quiero evitar. Sólo tengo cuatro cosas importantes
en la vida: Yo, mis vestidos, él y yo. Ya sé que me incluyo dos veces, pero es
que así me estimaré como la mitad de mis importancias. Es la vanidad de las
actrices.
Vivo y duermo
confinada entre mis trajes que necesito para trabajar y ganarme, día a día, su
cariño. No me importa que se me note que estoy enamorada.
Él me convirtió
en actriz y, en cada papel, en cada función, pone sus palabras en mí, me presta
su voz, su aliento y su alma. Sé que también me quiere.
Momentos antes de
salir a escena, y como en un mágico ritual, me viste despacio, me alisa mi
dorada melena, me habla con susurros para relajarme y a continuación, introduce
su mano bajo mis sayas. Es entonces cuando creo que se me humedecen de emoción
mis ojos.
Ambos sabemos que
nuestro arte nace cuando me presta sus palabras; en sus movimientos de mano y
sus dedos dentro de mí. Y el clímax de mi existencia comienza en el instante en
que me asoma al escenario de este pequeño teatro de guiñol.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.