Dalmiro Sáenz - Ο ψεύτης βοσκός

...εναλλακτικές διδασκαλίες...από εδώ

Dalmiro Sáenz - Ο ψεύτης βοσκός

Στην πραγματικότητα, η επίσημη εκδοχή είναι η σωστή. Ο βοσκός  ειδοποιούσε τους γείτονες φωνάζοντας ότι ερχότανε ο λύκος, για να ξεκαρδιστεί μετά στα γέλια:

-Χα, χα, χα! Δεν υπάρχει λύκος! Αστείο ήταν.

Μια μέρα δεν ήταν αστείο. Εμφανίστηκε ο λύκος και όταν ο βοσκός ειδοποίησε τους γείτονες, εκείνοι αναφώνησαν:

-Δεν τρέχει τίποτα. Άλλο ένα από τα αστεία του- και κανένας δεν έτρεξε για βοήθεια και ο λύκος έφαγε όλα τα πρόβατα.

Μετανιωμένος, ο βοσκός ζήτησε συγγνώμη από τον Θεό και εντάχθηκε σε μια Ευαγγελική Εκκλησία, φτάνοντας με τον καιρό να γίνει Ποιμένας. Όμως η φήμη του δεν τον εγκατέλειψε. Οι ενορίτες συνέχιζαν να τον αποκαλούν ο ψεύτης Ποιμένας και έφτανε να πει στο πρώτο του κήρυγμα από τον άμβωνα:

«Ο Θεός υπάρχει», για να βγουν από την εκκλησία όλοι άθεοι.

Ο Θεός από τον Ουρανό, είπε:

-Μα το όνομά μου, τι θα κάνω με αυτόν τον μαλάκα; Ένας από του ακολούθους του, του πρότεινε:
-Έναν κατακλυσμό, ίσως.

Ο Θεός γέλασε και είπε:

-Εδώ δεν πιστεύουνε στον πρώτο.

-Κάτι, σε Σόδομα και Γόμορα, ίσως. Ο Θεός χαμογέλασε και πάλι και είπε: Habeas corpus.

Που και που λέει και ο Θεός καμιά λατινικούρα για να περάσει η ώρα. Τελικά αποφάσισε να στείλει έναν Άγγελο.

Ο Άγγελος εμφανίστηκε στον Ποιμένα και του είπε: Έρχομαι εκ μέρους του Θεού.

Ο Ποιμένας τον κοίταξε και τον ρώτησε:

-Υπάρχει Θεός; Στ’ αλήθεια υπάρχει; Γιατί στο χωριό λένε ότι δεν υπάρχει.

-Όχι μόνο υπάρχει- απάντησε ο Άγγελος- αλλά σε στέλνει να γυρίσεις το χωριό πόρτα-πόρτα και να κηρύξεις την είδηση, ότι ο Θεός δεν υπάρχει.

Ο Ποιμένας το έκανε. Χτύπησε κάθε πόρτα και είπε: - Ο Θεός δεν υπάρχει.

-Ποιος στο είπε;

-Ο Θεός- απαντούσε ο βλάκας.

Τότε ο Άγγελος αποφάσισε να δώσει ένα μάθημα σε όλους αυτούς τους άπιστους.

-Πάμε μαζί- είπε ο Άγγελος.

Στην πρώτη πόρτα που χτύπησαν, τους άνοιξε μια γυναίκα:

-Τι επιθυμείτε;

Ο Ποιμένας είπε:

-Έφερα μαζί μου έναν άγγελο σταλμένο από τον Θεό.

Η είδηση κυκλοφόρησε από στόμα σε στόμα. Ο ψεύτης Ποιμένας έφερε ένα Δαιμόνιο σταλμένο από τον Λούσιφερ, πράγμα που σημαίνει ότι ο Θεός δεν υπάρχει, όμως υπάρχει ο Διάβολος. Οι πρώτες μαύρες τελετές οργανώθηκαν στην πλατεία του χωριού. Υψώσανε ένα άγαλμα του Λούσιφερ. Στα εκκλησιαστικά είδη αρχίσανε να πουλάνε θειάφι και στάμπες με την φιγούρα του Διαβόλου.

Στα σχολεία διδάσκονταν ότι οι αρετές είναι κακές και οι αμαρτίες καλές και ανάμεσα στις αμαρτίες, το ψέμα είναι αυτό που αξίζει περισσότερο.

Τον ψεύτη Ποιμένα τον κάνανε Επίσκοπο και χτίστηκε προς τιμήν του μια Βασιλική. Η κακία δημιούργησε ότι επακολούθησε. Για να κάνουν τον πόλεμο εφηύραν την ειρήνη, για να τονώσουν το σεξ, εφηύραν την απαγόρευση. Για να υπάρξουν κλέφτες εφευρέθηκε η ατομική ιδιοκτησία, για να υπάρξει αλαζονεία εφευρέθηκε η ταπεινότητα, για να κυριαρχήσει το χάος αποκαταστάθηκε η τάξη, για να υπάρξουν οι δικτάτορες εφευρέθηκε η δημοκρατία, για να αναδειχθεί το μίσος γεννήθηκε η αγάπη, για να διατηρηθεί η αδικία δημιουργήθηκε η δικαιοσύνη και για να δικαιολογηθεί ο Διάβολος εφευρέθηκε ο Θεός.

Ο Άγγελος γύρισε στον Ουρανό και παρουσιάστηκε στον Δημιουργό.

-Αποστολή εξετελέσθη- του είπε και ο Κύριος ευχαριστήθηκε μαζί του.

Dalmiro Sáenz -El pastor mentiroso

En realidad la versión oficial es la correcta. El pastor solía alarmar a los vecinos gritando que venía un lobo para matarse después de risa diciendo:

 -¡Ja! ¡Ja! ¡Ja! ¡No hay ningún lobo! Era una broma.

 Un día no fue broma. Un lobo apareció y cuando el pastor dio la alarma los vecinos exclamaron:

-Qué va. Debe ser otra de sus chanzas- y nadie vino en su auxilio y el lobo se comió todas las ovejas.

 Arrepentido, el pastor pidió perdón a Dios e ingresó en una iglesia evangélica llegando con los años a recibirse de Pastor. Pero su fama no lo abandonó. Los feligreses lo seguían llamando el Pastor mentiroso y bastó que dijera en su primer sermón desde el púlpito:

 "Dios existe" para que todos salieran ateos de la iglesia.

 Dios, desde el cielo, se dijo:

-Yo mío, ¿qué hago con este pelotudo? Uno de sus asesores sugirió: -Un diluvio tal vez.

 Dios sonrió y dijo:

 -Apenas me creen el otro.

-Algo parecido a Sodoma y Gomorra tal vez. Dios volvió a sonreír y dijo: -Habeas corpus.

 Cualquier cosa decía Dios a veces. Por fin decidió mandar un Angel.

 El Angel se presentó ante el Pastor y le dijo: -Vengo de parte de Dios.

 El Pastor lo miró y le preguntó:

 -Pero ¿Dios existe? ¿En serio existe? Porque en el pueblo andan diciendo que no existe.

-No sólo existe -contestó el Angel- sino que os manda a decir que vengáis al pueblo, casa por casa, y pregonéis la noticia de que Dios no existe.

 El Pastor lo hizo. Golpeó cada puerta v dijo: -Dios no existe.

 -¿Quién lo dijo?

 -Dios -contestaba el muy pelotudo.

 Entonces el Angel decidió dar a esos incrédulos una lección.

 -Vamos juntos -dijo el Angel.

 A la primera puerta que golpearon los atendió una mujer:

 -¿Qué deseáis?

 El Pastor dijo:

-Traje conmigo un ángel enviado por Dios.

 La noticia corrió de boca en boca. El Pastor mentiroso había traído a un Demonio enviado por Lucifer, por lo tanto era evidente que Dios no existía, pero sí el Demonio.

 La primeras misas negras se organizaron en la plaza del pueblo. Se erigió una estatua a Lucifer. Las santerías empezaron a vender barritas de azufre y estampitas con la efigie del Diablo.

 En las escuelas se enseñaba que las virtudes eran malas y que los pecados eran buenos y entre estos pecados la mentira era el más preciado.

 Al Pastor mentiroso se lo nombró Obispo y se construyó para él una basílica. La maldad generó el progreso. Para defender la guerra se inventó la paz, para incentivar el sexo se inventó la prohibición, Para que pudiera haber ladrones se inventó la propiedad privada, para que existiera la soberbia se inventó la humildad, para que persistiera el caos se instauró el orden, para que existieran los dictadores se inventó la democracia, para resaltar el odio se generó el amor, para preservar la injusticia se creó la justicia y para justificar al Demonio se inventó a Dios.

 El Angel retornó al Cielo y se presentó al Creador.

-Misión cumplida -le dijo, y el Señor se regocijó con él.