Javier Ximens-Σουπερπαππούς

...όταν έρχεται η ωριμότητα...από εδώ

Javier Ximens-Σουπερπαππούς

Από τον παππού μου κληρονόμησα την σκιά του. Ο παππούς μου είχε την χάρη και το χάρισμα. Την χάρη, γιατί στον ουρανίσκο του μπορούσε κανείς να δει τον Τίμιο Σταυρό. Το χάρισμα, γιατί έκλαψε μέσα από την κοιλιά της μητέρας του. Γι’ αυτό και δεν τον δάγκωναν τα αγριεμένα σκυλιά, και είχε υπερφυσικές δυνάμεις. Για παράδειγμα, όταν πηγαίναμε στο σχολείο, μπαίνοντας στην αποβάθρα του μετρό, εκείνος σήκωνε το χέρι του και το τρένο σταματούσε, Διασχίζοντας τους δρόμους, στεκόταν με την πλάτη στο φανάρι, συγκεντρωνότανε και έκανε το κόκκινο να σβήσει και να ανάψει το πράσινο. Τα απογεύματα μετά το φαγητό, σταματούσε να αναπνέει για μισή ώρα και εγώ το εκμεταλλευόμουνα για να δω κινούμενα σχέδια. Μια μέρα που πήγαμε στο νεκροταφείο, παρατήρησα μπαίνοντας στον οικογενειακό τάφο, ότι εξαφανίστηκε η σκιά του. Μου είπε, ότι αυτό δεν ήταν υπερφυσική δύναμη, ότι ήταν εξ’ αιτίας του ήλιου, αλλά όταν θα πήγαινε να βρει την γιαγιά, θα μου την άφηνε για ενθύμιο. Τώρα ο παππούς πέθανε και κατάλαβα ότι με κορόιδευε με το μετρό, το φανάρι και την άπνοια, αλλά με δυσκολεύει να εξηγήσω σε αυτούς που το καταλαβαίνουν, που οφείλεται η δεύτερη σκιά μου.

Javier Ximens -Superabuelo

De mi abuelo heredé su sombra. Mi abuelo tenía el don y la gracia. El don porque en su paladar se veía una Cruz de Caravaca. La gracia porque lloró en el vientre de su madre. Así que no le mordían los perros rabiosos y tenía poderes. Por ejemplo, cuando íbamos al colegio, al entrar en el andén del metro, él levantaba la mano y el tren se detenía. Al cruzar las calles se situaba de espaldas al semáforo, se concentraba y hacía que el rojo se apagara y se encendiera el verde. Por las tardes, después de comer dejaba de respirar media hora y yo aprovechaba para ver los dibujos animados. Un día que fuimos al cementerio observé que al entrar en el panteón familiar desaparecía su sombra. Me dijo que aquello no eran poderes, que era por el sol, pero que cuando se fuera con la abuela me la dejaría como recuerdo. Ahora el abuelo se ha ido y he comprendido que me tomaba el pelo con lo del metro, el semáforo y dejar de respirar, pero me cuesta mucho explicar, a los que se dan cuenta, el motivo por el cual tengo dos sombras.

Mireia Manzano-Ο κάβουρας

απνευστί κι απ' την ανάποδη... από εδώ

Mireia Manzano-Ο κάβουρας

Ξάπλωσα νωρίς, ξεφύλλισα αδιάφορα το μυθιστόρημα, βούρτσισα τα δόντια μου και έφαγα λουκάνικα με λίγα λαζάνια που περίσσεψαν από χθες και διάβασα λιγάκι εφημερίδα με τα πόδια επάνω στην πολυθρόνα και βαρέθηκα με τα εκτρωματικά λάθη των διαγωνιζόμενων στο Βρες την φράση και έλυσα την γραβάτα με έναν αναστεναγμό ανακούφισης, τι σκατομέρα και έφτασα στο σπίτι κακοδιάθετος, γιατί δεν βρήκα καπνό στο περίπτερο και τα πήρα στο κρανίο με το μποτιλιάρισμα και έπρεπε να μείνω μέχρι τις έξη, γιατί η γραμματέας μου θεώρησε καλό να με ειδοποιήσει για την συνάντηση μόλις πριν από δέκα λεπτά και λογόφερα για την τελευταία μεταγραφή της Μπαρτσελόνα με τον καινούργιο στο γραφείο, ο οποίος έχει φάτσα γαμημένου οπαδού της Ρεάλ και αφαιρέθηκα κοιτάζοντας από το παράθυρο, την ώρα που το αφεντικό μου περνούσε από το γραφείο για να ελέγξει αν δουλεύουμε και έφαγα ένα σάντουιτς για χορτοφάγους, γιατί- οριστικά- από τότε που τα είπα με τον γιατρό, βρίσκομαι σε δίαιτα και ήμουν ανυπόμονος περιμένοντας την ώρα του μεσημεριανού φαγητού, βράζοντας στην ζέστη από την στιγμή που μας έκοψαν τον κλιματισμό σε όλους όσους είμαστε στον πρώτο όροφο και έστειλα μερικές δυσάρεστες επιστολές σε κάποιους δύστροπους πελάτες και ζήτησα από την γραμματέα μου ένα καφέ ζεστό με δυο κύβους ζάχαρη, σε παρακαλώ Τσάρο και τηλεφώνησα στην πρώην μου, για να μάθω αν θα μπορούσε να αναλάβει εκείνη να πάρει το παιδί από το σχολείο, εντάξει πάντα το ίδιο κάνεις, θα το πω στην μητέρα μου και θα δούμε τι θα κάνουμε, και έφτασα στο γραφείο θυμωμένος επειδή μια καταραμένη μοτοσυκλέτα πέρασε με πορτοκαλί σε μια διασταύρωση και ντύθηκα στα γρήγορα και έφαγα για πρωινό ένα ξερό κρουασάν με λίγο κρύο καφέ που περίσσεψε από χθες και ξύπνησα με το μαξιλάρι κολλημένο στο μάγουλο, γιατί στα σίγουρα απόψε έκλαψα πριν κοιμηθώ και κατάλαβα ότι χρειαζόμουνα να ξεκινήσω από την αρχή, γιατί εδώ και μέρες η ζωή μου μοιάζει να κυλάει ανάποδα.

Mireia Manzano-El cangrejo

Y me acosté pronto, y hojeé sin interés la novela, y me cepillé los dientes, y cené salchichas con un poco de la lasaña que sobró de ayer, y leí el periódico poniendo los pies encima del sillón, y me aburrí con los errores garrafales de los concursantes de Pasapalabra, y me desabroché la corbata con un suspiro de alivio, qué día de perros, y llegué a casa de mal humor porque no quedaba tabaco en el quiosco, y perdí los estribos en un atasco brutal, y tuve que quedarme hasta las seis porque a mi secretaria no se le había ocurrido nada mejor que no avisarme de la reunión hasta diez minutos antes, y estuve debatiendo sobre el nuevo fichaje del Barça con el nuevo de la oficina, que tiene pinta de ser un madridista rematado, y me distraje mirando por la ventana ahora que mi jefe ya apenas pasa por el despacho a revisar el trabajo que hacemos, y salí a comer un sándwich vegetal porque, definitivamente, desde que hablé con el doctor, estoy a dieta, y estuve ansioso esperando a que llegara la hora del almuerzo, abrasándome de calor ahora que nos han quitado el aire acondicionado a los que estamos en la primera planta, y mandé unos correos un tanto desagradables a un par de clientes morosos, y le pedí a mi secretaria un café, bien caliente y con dos de azúcar por favor, Charo, y telefoneé a mi exmujer para saber si podría encargarse ella esta tarde de ir a buscar a la niña al colegio, ya está bien, siempre me haces lo mismo y hoy te tocaba a ti, yo esta noche pensaba ir al cine con Sergi y no puedo hacerme cargo, se lo diré a mi madre y vamos a ver qué hacemos, y llegué a la oficina enfadado por culpa de una maldita moto que se saltó el ámbar en un cruce, y me vestí a toda prisa, y desayuné un cruasán reseco y un poco de café frío del día anterior, y me desperté con la almohada pegada a la mejilla porque seguramente anoche lloré un poco antes de acostarme, y me di cuenta de que necesitaba volver a empezar porque, desde hacía días, mi vida parecía estar funcionando al revés.

Juan José Millás-Η αλήθεια

μια ιστορία καθημερινότητας, σαν χρονογράφημα... από εδώ

Juan José Millás-Η αλήθεια

Ξύπνησε χαράματα και παρέμεινε τυλιγμένος στα σεντόνια, χωρίς να ανοίξει το ραδιόφωνο, από φόβο μήπως ξυπνήσει την γυναίκα του. Τελικά, τα νεύρα του τον έσπρωξαν ως την κουζίνα, όπου συντονίστηκε με ένα ειδησεογραφικό σταθμό, οπότε και ενημερώθηκε για ένα κυκλώνα, ο οποίος ήταν η αιτία για πολλές καταστροφές στο Μαϊάμι. Δεν αναφέρθηκε ότι ήταν εκείνος μπλεγμένος, ούτε όμως και το αντίθετο, κι έτσι γύρισε στο κρεβάτι κάπως νευρικός και κοιμήθηκε για λίγο ακόμα, μέχρι που χτύπησε το ξυπνητήρι. Κατά την διάρκεια του πρωινού, η γυναίκα του τον ρώτησε, αν τον πονούσε ακόμα η πλάτη ή αν κάτι άλλο τον απασχολούσε. Αρνήθηκε με το κεφάλι του, ενώ  παρακολουθούσε τα πρωινάδικα, μήπως και το όνομα του εμφανιστεί πουθενά. Στο γραφείο πια, διάβασε προσεκτικά την εφημερίδα, ενώ την έκρυβε ανάμεσα στα πόδια του, χωρίς να προσέξει να τον έχουν αναφέρει πουθενά. Ωστόσο, στις έντεκα πήγε στην τουαλέτα, και με το κινητό του, που του είχαν δωρίσει στην γιορτή του πατέρα, τηλεφώνησε στην γραμματέα του Γκόμεθ ντε Λιάνιο, για να ρωτήσει αν ο δικαστής είχε ζητήσει να τον ανακρίνει. Του είπαν πως όχι. «Μπορώ τότε να φύγω από την Ισπανία;» επέμεινε ακριβώς την στιγμή που, απότομα, κατέβαζαν το ακουστικό από την άλλη πλευρά. Γύρισε στο γραφείο του με ύφος κυνηγημένου  και ομολόγησε στον συνάδελφό του τον φόβο του, ότι το όνομα του θα φιγουράριζε ανάμεσα στους διακόσιους φοροφυγάδες που θα απολάμβαναν την υποτιθέμενη φορολογική αμνηστία. «Αλλά, πόσα χρήματα κερδίζεις;» «Δεν ξέρω, κάπου ενάμιση χιλιάρικο μαζί με την γυναίκα μου τον μήνα.» Ο συνάδελφος τον έστειλε στον διάολο.

Το απόγευμα γύρισε στο σπίτι, ρώτησε αν ήρθε καμιά ειδοποίηση από το ανακριτικό της αστυνομίας ή αν κάποιος τους είχε απειλήσει.

Έστω και από το τηλέφωνο, αλλά όχι, όλα ήταν εντάξει. Πριν ξαπλώσει, ενώ βούρτσιζε τα δόντια, κοίταξε τον εαυτό του στον καθρέφτη και ήρθε αντιμέτωπος με την αλήθεια. «Θεέ μου», είπε, «είμαι ο κανένας».

Juan José Millás-La verdad

Se despertó de madrugada y permaneció encogido entre las sábanas, sin decidirse a poner la radio por miedo a despertar a su mujer. Finalmente, los nervios le empujaron a la de la cocina, donde sintonizó un programa de noticias por el que se enteró de que un tornado había causado grandes destrozos en Miami. No se dijo que él estuviera implicado, pero tampoco lo contrario, así que regresó a la cama algo nervioso y concilió un sueño breve, lleno de grumos, antes de que sonara el despertador. Durante el desayuno, su mujer le preguntó si volvía a dolerle la espalda o tenía alguna preocupación. El negó con la cabeza mientras escuchaba la primera tertulia de la mañana por si salía su nombre a relucir.Ya en la oficina, leyó atentamente el periódico disimulado entre las piernas, sin verse citado en ningún sitio. No obstante, a las once fue al cuarto de baño y con el móvil que le habían regalado el día del padre telefoneó a la secretaría de Gómez de Liaño para preguntar si el juez estaba interesado en interrogarle. Le dijeron que no. "¿Puedo salir de España entonces?", insistió al tiempo que cortaban bruscamente la comunicación al otro lado. Regresó al despacho con gesto huidizo y confesó a su compañero de mesa que tenía miedo de que su nombre figurara entre los 200 expedientes de la supuesta amnistía fiscal. "Pero ¿cuánto dinero ganas?". "No sé, entre mi mujer y yo no llega a tres millones y medio al año". Su compañero le mandó a la mierda y eso fue todo.

Por la tarde, al volver a casa, preguntó si había llegado alguna, notificación del juzgado de guardia o si alguien les había amenazado.

Por teléfono, pero no, todo estaba en orden. Antes de acostarse, mientras se cepillaba lo s dientes, se contempló en el espejo enfrentándose al fin a la verdad. "Dios mío", se dijo, "no soy nadie".

Raúl Brasca-Πτώμα

... μακάβριο χαμόγελο... από εδώ

Raúl Brasca-Πτώμα

Κάθισα στο κατώφλι της πόρτας και περίμενα να περάσει το πτώμα του εχθρού μου. Πέρασε και μου είπε: «τα λέμε».

Για να μη με αφήσει στην ησυχία μου, συνεχίζει να υποφέρει ανάμεσα στους ζωντανούς.

Raúl Brasca- Cadáver

Me senté en el umbral de mi puerta a esperar que pasara el cadáver de mi enemigo. Pasó y me dijo ‘hasta mañana’.

Con tal de no darme paz, sigue penando entre los vivos.