...οι νέοι ιστορικοί... ξαναγράφουν την ιστορία... από εδώ
PATRICIA NASELLO
Ζήλεια
Κοιτάζεται σε μια γωνιά
του καθρέφτη, που οι νάνοι έχουν κρεμάσει στο βρωμοσαλόνι τους.
Είναι αδύνατη, με μαύρους
κύκλους κάτω από τα μάτια.
-Παραδουλεύω-
μουρμουρίζει με θυμό.
Στην φωτογραφία της εφημερίδας,
η μητέρα της, φαντασμαγορική: με τα λεφτά του παλατιού πληρώνει τις πλαστικές,
αυτές που διατηρούν ετούτη την ψεύτικη νεότητα, αυτήν που τώρα εκείνη
παρατηρεί, ενώ πνίγεται μέσα σε ένα παγωμένο και κολλώδη βούρκο.
Δεν θα χάσει τα καλύτερα της
χρόνια κρυμμένη στο δάσος, να κάνει την δούλα σ’ αυτούς τους εφτά άπληστους.
-Χύσε το δηλητήριο σου σε
αυτό το μήλο- διατάζει. Το φίδι υπακούει, δεν διακινδυνεύει να υποστεί τις φοβερές
συνέπειες που θα μπορούσε να του επιφέρει, άλλο ένα μπέρδεμα με μια γυναίκα.
Βάζει το δηλητηριασμένο
φρούτο σε ένα καλάθι και ξεκινά για το παλάτι.
ENVIDIA
Se mira en un
trozo de espejo que los enanos tienen colgado en el cuartucho. Está flaca,
ojerosa.
—Exceso de
trabajo —murmura para sí con rabia.
En la foto del
periódico, su madre, espléndida: el dinero de la corona paga las cirugías que
mantienen esa juventud ficticia que ella ahora observa mientras siente que se
ahoga en un agua helada, viscosa.
No perderá sus
mejores años escondida en un bosque trabajando como criada para siete avaros.
—Inoculá tu
veneno en esta manzana —ordena. La serpiente obedece, no se arriesga a sufrir
las consecuencias terribles que podría acarrearle otro problema con una mujer.
Coloca el fruto
envenenado en una canastilla y acude a palacio.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.