...στα χρόνια της αθωότητας... τότε που όλα μπορούν να συμβούν... από εδώ
Hugo López Araiza Bravo
Λαξεύματα
Μετά από μήνες εξάσκησης, ο μαθητευόμενος κατάφερε να δει τον άγγελο που ήταν παγιδευμένος στο μάρμαρο. Πήρε την σμίλη και λάξευσε μέχρι που έφτασε να δει το σχήμα του καλά περιγεγραμμένο, λίγα χιλιοστά πριν αγγίξει το σώμα του. Αλλά το πέτρωμα ράγισε. Ο άγγελος τέντωσε τα φτερά του, τίναξε τα υπολείμματα του μαρμάρου και χωρίς άλλο ξεκίνησε την πτήση.
-Μην στενοχωριέσαι- τον παρηγόρησε ο δάσκαλος της γλυπτικής-, σε όλους μας ξεφεύγει ο πρώτος.
Cinceladas
Tras meses de entrenamiento, el aprendiz logró ver al ángel atrapado en el mármol. Tomó el cincel y martilló hasta tener su figura bien definida, a unos milímetros de tocar su carne. Pero la piedra se agrietó. El ángel extendió sus alas, se sacudió los guijarros y emprendió el vuelo sin más.
—No te preocupes —lo consoló el maestro escultor—, a todos se nos escapa el primero.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.