Miguel de Cervantes Saavedra
(Don Quijote de la Mancha, cap. XXVII)
Ποιος αφαιρούσε απ’ το «έχει» μου την αξία;
Η απαξία
Και ποιος αυξάνει της ζωής μου τα σκαμπίλια;
Η ζήλια
Και ποιος δοκιμάζει της υπομονής μου την ουσία;
Η απουσία.
Με αυτόν τον τρόπο μέσα στην οδύνη
Κανένα φάρμακο γιατρειά δεν δίνει
Λοιπόν, με σκοτώνει η απαξία
Ζήλια αναμονή και απουσία.
Ποιος με κάνει να πονώ σ’ αυτό το μέρος;
Ο έρως
Και ποιος η δόξα φοβάται μην μου τύχει;
Η τύχη
Και ποιος στον πόνο μου είναι σύντροφος πιστός;
Ο ουρανός.
Με αυτόν τρόπο, μου φέρνει υποψία
Το να πεθαίνεις από κακιά αιτία
Αφού ενώνονται για την ζημιά μου
Ο ουρανός, ο έρωτας κι η τύχη η κακιά μου
Την τύχη μου ποιος θα καλυτερέψει
Με το δρεπάνι ο Θάνατος θα δρέψει.
Και το καλό του έρωτα ποιος να μπορεί να φτάσει
Αυτός που αλλάζει στάση
Και τα κακά του ποιος θα τα γιατρέψει, πες μου, έλα
Η τρέλα
Με αυτόν τον τρόπο δεν είναι δα και καμιά σοφία
Να θες το πάθος να γιατρέψεις όταν έχεις
Για φάρμακα αυτές εδώ τις λέξεις
Θάνατο, Μεταμόρφωση και Μανία.
¿Quién menoscaba mis bienes?
Desdenes.
Y ¿quién aumenta mis duelos?
Los celos.
Y ¿quién prueba mi paciencia?
Ausencia.
De ese modo, en mi dolencia
Ningún remedio se alcanza,
Pues me matan la esperanza
Desdenes, celos y ausencia.
¿Quién me causa este dolor?
Amor.
Y ¿quién mi gloria repuna?
Fortuna.
Y ¿quién consiente en mi duelo?
El cielo.
De ese modo, yo recelo
Morir deste mal extraño,
Pues se aúnan en mi daño
Amor, fortuna y el cielo.
¿Quién mejorará mi suerte?
La muerte.
Y el bien de amor, ¿quién le alcanza?
Mudanza.
Y sus males, ¿quién los cura?
Locura.
De ese modo, no es cordura
Querer curar la pasión,
Cuando los remedios son
Muerte, mudanza y locura.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.