Julio Cortázar-Το μέλλον

 

Και ξέρω καλά ότι δεν θα ‘σαι.

Δεν θα ‘σαι στον δρόμο, στο ψιθύρισμα που τις νύχτες σκάει

απ’ τα συρματοπλέγματα, ούτε στην κίνηση

που διαλέγει το μενού, ούτε στο χαμόγελο

που ανακουφίζει τους βολεμένους στο μετρό,

ούτε στα δανεικά βιβλία, ούτε στο ες αύριον.

Δεν θα ‘σαι στα όνειρα μου,

στον αυθεντικό προορισμό των λέξεων μου,

ούτε στο νούμερο του τηλεφώνου θα ‘σαι

ή στο χρώμα των γαντιών ή μιας μπλούζας.

Θα ενοχληθώ αγάπη μου, όχι για σένα,

και θα αγοράσω σοκολατάκια, αλλά όχι για σένα,

θα σταθώ στην γωνιά, αυτήν που δεν θα έρθεις,

και θα πω τα λόγια που λένε

και θα φάω αυτά που τρώνε

και θα ονειρευτώ αυτά που ονειρεύονται

και ξέρω πολύ καλά ότι δεν θα ‘σαι,

ούτε εδώ μέσα, στην φυλακή που ακόμα σε έχω,

ούτε έξω, αυτό το ποτάμι από δρόμους και γέφυρες.

Δεν θα ‘σαι για τίποτα, δεν θα ‘σαι ούτε θύμηση,

Κι όταν σε σκέφτομαι θα σκέφτομαι μια σκέψη

που σκοτεινά προσπαθεί να σε θυμηθεί.