από εδώ
Rosario Castellanos
Ελεγεία
Πουθενά αλλού, όπως στο πλάι σου, δεν ήμουν από πέτρα.
Κι εγώ που με
ονειρευόμουνα σύννεφο, νερό,
αέρα πάνω στο φύλλο,
φωτιά από χιλιάδες εναλλασσόμενες φωτοβολίδες,
ήξερα μονάχα να κείμαι,
να βαραίνω, αυτό που ξέρει να κάνει κάθε πέτρα
γύρω από τον λαιμό του πνιγμένου.
Elegía
Nunca, como a tu
lado, fui de piedra.
Y yo que me
soñaba nube, agua,
aire sobre la
hoja,
fuego de mil
cambiantes llamaradas,
sólo supe yacer,
pesar, que es lo
que sabe hacer la piedra
alrededor del
cuello del ahogado.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.