. . . ένας Σίσυφος χαμένος στον χρόνο . . . από εδώ
Ernesto
Ortega- Ραντεβού στην άμμο
Όταν την είδα για πρώτη φορά, ήταν ξαπλωμένη στον ήλιο,
επάνω στην άμμο. Φορούσε τα γυαλιά ηλίου της και ένα κόκκινο μπικίνι και ήταν
αρκετά δυο δευτερόλεπτα, για να καταλάβω, χωρίς αμφιβολία, ότι ήθελα να περάσω
την υπόλοιπη ζωή μου στο πλάι της. Από τότε, έχω αφιερώσει όλο τον χρόνο μου
στο να την βρω. Εκείνο το απόγευμα την συνάντησα. Ο ήλιος άρχιζε να δύει στον
ορίζοντα και ένα απαλό αεράκι, μου χάιδευε το πρόσωπο. Ενώ έτρεχα κατά πάνω της,
συνέβη ξανά. Η άμμος άρχισε να εξαφανίζεται κάτω από τα πόδια μας και κατακρημνιστήκαμε
στο κενό. Για μια στιγμή κατάφερα να αρπάξω το χέρι της. Μετά, όλα έγιναν πολύ
γρήγορα. Ένα βουνό άμμου μας καταπλάκωσε και χωρίσαμε. Κάποιος γύρισε ανάποδα
την κλεψύδρα. Τώρα πρέπει να την ξαναβρώ.
Cita en la arena.
Ernesto Ortega.
Cuando la vi por
primera vez estaba tendida al sol, sobre la arena. Llevaba sus gafas oscuras y
un bikini rojo, y bastaron un par de segundos, para saber, sin ninguna duda,
que quería pasar el resto de mi vida a su lado. Desde entonces, dedico todo mi
tiempo a buscarla. Esta tarde, la he encontrado. El sol ya comenzaba a ponerse
en el horizonte y una brisa suave me acariciaba el rostro. Mientras corría
hacia ella ha vuelto a suceder. La arena ha empezado a desaparecer bajo nuestros
pies y nos hemos precipitado al vacío.
Durante un
instante he logrado agarrar su mano. Luego todo ha sido muy rápido. Una montaña
de arena se nos ha venido encima y nos hemos soltado. Alguien ha debido de
darle vuelta al reloj. Ahora tengo que encontrarla de nuevo.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.