Paz Monserrat Revillo-Θηρευτής

...διαχρονικές αλήθειες σε συσκευασία ιστορίας τρόμου... από εδώ

Paz Monserrat Revillo-Θηρευτής

Στο χωριό, δεν κουβεντιάζουμε τίποτα άλλο πέρα από την φοβερά ενοχλητική πληγή· τις Κοκκινοσκουφίτσες  να σαρώνουν τα δάση μας.

Από τότε που εξαφανίστηκε ο φυσικός τους θηρευτής, αυτές με τα κόκκινα, προκαλούν καταστάσεις, καταστρέφουν τα περιβόλια και ανακατώνουν το χώμα, ψάχνοντας ρίζες μετά την βροχή. Τις νύχτες περιδιαβαίνουν τα βιομηχανικά τετράγωνα και πλησιάζουν μέχρι τις άκρες της πόλης, για να χώσουν την μύτη τους στους κάδους των σκουπιδιών.

Κάποιες γειτονιές οργανώσανε στα κρυφά ενέδρες, στις οποίες συμμετέχουν όχι και τα καλύτερα παιδιά της περιοχής.

Κάθε φορά που οι οικολόγοι προτείνουν την επανεισαγωγή του λύκου, οι κτηνοτρόφοι βγαίνουν στους δρόμους με καραμπίνες και ρόπαλα.

Εν τω μεταξύ , αυτές τριγυρνάνε σε μικρές ομάδες, με το βλέμμα σαν χαμένο, μοστράροντας κάτω από τις κουρελιασμένες τους σκούφιες, μια μπλεγμένη τούφα μαλλιών στο χρώμα του μελιού. Αν τις στριμώξουν πουθενά, καθώς κουβαλάνε τα μωρά τους, αυτά τα λεπτοκαμωμένα και ωχρά πλάσματα, γυρνάνε και επιτίθενται με αγριάδα.

Στο καφενείο, εγώ δεν εκδηλώνομαι σχετικά με αυτό το θέμα, αλλά κάνω πολλά περισσότερα, για να λυθεί το πρόβλημα, από ότι όλοι αυτοί οι τσαρλατάνοι. Κάθε εικοσιοκτώ μέρες, ακολουθώντας την φύση μου, συμμορφώνομαι στο κάλεσμα της πανσελήνου. Καταπίνω το ουρλιαχτό που ξεπηδάει από τα σπλάχνα μου και βγαίνω για κυνήγι.

Predator

En el pueblo no se habla de otra cosa que de la preocupante plaga de Caperucitas que asola nuestros bosques.

Desde que desapareció su depredador natural las de rojo provocan accidentes, destrozan los huertos y remueven la tierra buscando raíces después de la lluvia. Por las noches merodean por los polígonos industriales y se acercan a los límites de la ciudad  para hurgar en los contenedores de basura.

Algunos municipios organizan batidas clandestinas que reúnen a los habitantes más siniestros de la comunidad.

Cada vez que los ecologistas proponen reintroducir el lobo ibérico, los ganaderos salen a la calle con escopetas y garrotes.

Mientras tanto, ellas deambulan en pequeños grupos, con la mirada alucinada y mostrando una maraña de pelo color miel bajo sus harapientas caperuzas. Si se les acorrala cuando van con sus crías-esas deliciosas y pálidas criaturas-se revuelven y atacan con ferocidad.

En el bar yo no me pronuncio sobre el asunto, pero estoy haciendo mucho más que todos esos charlatanes para solucionar el problema. Cada veintiocho días, siguiendo mi naturaleza, acudo al llamado de la luna llena. Me muerdo el aullido que brota de mis entrañas, y salgo de cacería.