Δευτέρα 22 Μαΐου 2017

Ernesto Cardenal-Προσευχή για την Μέριλυν Μονρόε

Κύριε
Δέξου αυτήν την κοπέλα, που ήταν γνωστή στην γη με το όνομα
……..Μέριλυν Μονρόε
παρόλο που δεν ήταν αυτό το πραγματικό της όνομα
(αλλά Εσύ γνωρίζεις το αληθινό της όνομα, αυτής της ορφανούλας, που τη βιάσανε
……..στα εννιά της χρόνια
και που δούλευε μικρή σε μαγαζί, που τα 16 της θέλησε να αυτοκτονήσει)
και τώρα εμφανίζεται μπροστά Σου χωρίς κανένα μακιγιάζ
χωρίς τον ατζέντη της
χωρίς φωτογράφους, χωρίς να υπογράφει αυτόγραφα,
μόνη, όπως ο αστροναύτης μπροστά στο σκοτεινό διάστημα.

Ονειρεύτηκε, όταν ήταν μικρή, ότι βρισκόταν γυμνή σε μια εκκλησία
………. (όπως διηγείται στο Τάιμ)
μπροστά σε ένα πλήθος σκυμμένο με τα κεφάλια στο πάτωμα
και έπρεπε να περπατήσει στις μύτες, για να μην πατήσει τα κεφάλια.
Εσύ ξέρεις τα όνειρά μας καλύτερα από τους ψυχίατρους.
Εκκλησία, σπίτι, σπηλιά, είναι η ασφάλεια του στήθους της μητέρας
αλλά και κάτι παραπάνω από αυτό…
Τα κεφάλια είναι οι θαυμαστές, είναι φανερό
(το άθροισμα των κεφαλιών στα σκοτεινά κάτω από τον χείμαρρο του φωτός)
Αλλά ο ναός δεν είναι τα στούντιο της 20 th Century Fox.
Ο ναός- από μάρμαρο και χρυσό- είναι ο ναός του σώματός της
όπου βρίσκεται ο Υιός του Θεού και με ένα μαστίγιο στο χέρι
διώχνει τους εμπόρους από την 20 th Century Fox
που έκαναν τον οίκο Σου, της προσευχής, ένα άντρο ληστών.

Κύριε
σ’ αυτόν τον κόσμο τον μολυσμένο από αμαρτίες και ραδιοακτινοβολία
δεν θα καταδικάσεις μονάχα την μικρούλα του μαγαζιού.
Που όπως κάθε μικρούλα του μαγαζιού ονειρεύτηκε να γίνει σταρ του σινεμά.
Και που το όνειρό της έγινε πραγματικότητα (αλλά όμως μια tecnicolor πραγματικότητα).
Αυτή δεν έκανε τίποτα άλλο εκτός απ’ το να παίζει το σενάριο που της δώσαμε
-αυτό των δικών μας ζωών- και ήταν ένα σενάριο παράλογο.
Συγχώρα την Κύριε και συγχώρεσε κι εμάς
Για την δική μας 20 th Century
Για αυτές τις τεράστιες υπέρ-παραγωγές που όλοι δουλέψαμε.
Εκείνη πεινούσε για αγάπη και της δώσαμε ηρεμηστικά.
Για την στενοχώρια που ποτέ δεν θα αγιάσουμε
…………………………………………….της πρότεινε η Ψυχανάλυση.
Θυμήσου Κύριε τον αυξανόμενο φόβο της για τον φακό
Και το μίσος για το μακιγιάζ- επέμενε να μακιγιάρεται σε κάθε σκηνή-
Και πως γινόταν μεγαλύτερος ο τρόμος
Και μεγαλύτερη η ασυνέπεια στα στούντιο.
Όπως κάθε μικρούλα του μαγαζιού
Ονειρεύτηκε να γίνει σταρ του σινεμά.
Και η ζωή της ήταν φανταστική όπως το όνειρο που ερμηνεύει ο ψυχίατρος και αρχειοθετεί μετά.
Οι ερωτικές της περιπέτειες ήταν ένα φιλί με τα μάτια κλειστά
που όταν ανοίγουν τα μάτια
αποκαλύπτεται ότι ήταν μπροστά στους προβολείς
……………………………………………………………….και σβήνουν οι προβολείς!
και ξεστήνουν τους τοίχους του δωματίου (ήταν ένα κινηματογραφικό κιτ)
ενώ ο σκηνοθέτης απομακρύνεται με το στόρυμπορντ
……………………………………γιατί η σκηνή γυρίστηκε.
Ή όπως ένα ταξίδι με γιότ, ένα φιλί στην Σιγκαπούρη, ένας χορός στο Ρίο
Η υποδοχή στην έπαυλη του Δούκα και της Δούκισσας του Windsor
…………………………………………όπως φαίνονται από το σαλονάκι του φτωχικού διαμερίσματος.
Η ταινία τελείωσε χωρίς φιλί στο τέλος.
Την βρήκαν νεκρή στο κρεβάτι της με το τηλέφωνο στο χέρι.
Οι αστυνομικοί δεν ήξεραν σε ποιόν πήγαινε να τηλεφωνήσει.
Ήταν
σαν κάποιος να κάλεσε το νούμερο, της μοναδικής φιλικής φωνής
και ακούει μόνο την φωνή της κασέτας που λέει: WRONG NUMBER
Ή σαν κάποιος που λαβωμένος από τους γκάγκστερς
Απλώνει το χέρι προς ένα τηλέφωνο χωρίς σύνδεση.
Κύριε
Οποιοσδήποτε κι αν ήταν αυτός στον οποίο πήγαινε να τηλεφωνήσει
Και δεν τηλεφώνησε (κι ίσως δεν ήταν κανείς
Ή ήταν Κάποιος που το νούμερό του δεν βρίσκεται στον κατάλογο του Los Angeles)

Απάντησε Εσύ στο τηλεφώνημα!

ORACIÓN POR MARILYN MONROE

Señor
recibe a esta muchacha conocida en toda la tierra con el nombre de
.........Marilyn Monroe
aunque ése no era su verdadero nombre
(pero Tú conoces su verdadero nombre, el de la huerfanita violada a
.........los 9 años
y la empleadita de tienda que a los 16 se había querido matar)
y ahora se presenta ante Ti sin ningún maquillaje
sin su Agente de Prensa
sin fotógrafos y sin firmar autógrafos
sola como un astronauta frente a la noche espacial.

Ella soñó cuando niña que estaba desnuda en una iglesia
..................(según cuenta el Time)
ante una multitud postrada, con las cabezas en el suelo
y tenía que caminar en puntillas para no pisar las cabezas.
Tú conoces nuestros sueños mejor que los psiquiatras.
Iglesia, casa, cueva, son la seguridad del seno materno
pero también más que eso...
Las cabezas son los admiradores, es claro
(la masa de cabezas en la oscuridad bajo el chorro de luz)
Pero el templo no son los estudios de la 20 th Century-Fox.
El templo –de mármol y oro- es el templo de su cuerpo
en el que está el Hijo del Hombre con un látigo en la mano
expulsando a los mercaderes de la 20 th Century-Fox
que hicieron de Tu casa de oración una cueva de ladrones.

Señor
en este mundo contaminado de pecados y radioactividad
Tú no culparás tan sólo a una empleadita de tienda.
Que como toda empleadita de tienda soñó ser estrella de cine.
Y su sueño fue realidad (pero como la realidad del tecnicolor).
Ella no hizo sino actuar según el script que le dimos
-El de nuestras propias vidas- Y era un script absurdo.
Perdónala Señor y perdónanos a nosotros
por nuestra 20 th Century
Por esta Colosal Super-Producción en que todos hemos trabajado.
Ella tenía hambre de amor y le ofrecimos tranquilizantes
para la tristeza de no ser santos
................................................se le recomendó el Psicoanálisis.

Recuerda Señor su creciente pavor a la cámara
y el odio al maquillaje –insistiendo en maquillarse en cada escena-
y cómo se fue haciendo mayor el horror
y mayor la impuntualidad a los estudios.
Como toda empleada de tienda
soñó ser estrella de cine.
Y su vida fue irreal como un sueño que un psiquiatra interpreta y archiva.

Sus romances fueron un beso con los ojos cerrados
que cuando se abren los ojos
se descubre que fue bajo reflectores
......................................................y apagan los reflectores!
y desmontan las dos paredes del aposento (era un set cinematográfico)
mientras el Director se aleja con su libreta
................................porque la escena ya fue tomada.
O como un viaje en yate, un beso en Singapur, un baile en Río
la recepción en la mansión del Duque y la Duquesa de Windsor
.......................vistos en la salita del apartamento miserable.
La película terminó sin el beso final.
La hallaron muerta en su cama con la mano en el teléfono.
Y los detectives no supieron a quién iba a llamar.
Fue
como alguien que ha marcado el número de la única voz amiga
y oye tan sólo la voz de un disco que le dice: WRONG NUMBER
O como alguien que herido por los gangsters
alarga la mano a un teléfono desconectado.

Señor
quienquiera que haya sido el que ella iba a llamar
y no llamó (y tal vez no era nadie
o era Alguien cuyo número no está en el Directorio de Los Angeles
..........................................contesta Tú el teléfono!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.