Η καλύτερη μου φίλη

συμβαίνει και στις καλύτερες των οικογενειών...από εδώ

José Alberto García Avilés-Η καλύτερη μου φίλη

Όταν η Άννα μου ζήτησε να της δανείσω το DVD δεν έδωσα σημασία. Ήταν η καλύτερη μου φίλη και της έτυχε κάτι απρόοπτο. Της το δάνεισα με την υπόσχεση ότι θα μου το επιστρέψει την επόμενη μέρα. Ποτέ δεν το πήρα πίσω.

Το DVD ήταν η αρχή της έξωσής μου. Η Άννα εμφανιζότανε κάθε βράδυ και πάντα μου ζήταγε κάποιο πράγμα: ένα τηγάνι, μια λάμπα ή το τραπέζι της τραπεζαρίας. Εγώ ήμουν διατεθειμένη να τα αντέξω όλα στο όνομα της φιλίας, παρόλο που άρχισα να νιώθω μια κάποια αγωνία, βλέποντας το σπίτι μου να αδειάζει μέρα με τη μέρα.

Το βράδυ που μου ζήτησε να της δανείσω τον άντρα μου, τρόμαξα. Μια χάρη είναι μονάχα, στον επιστρέφω απόψε κιόλας. Πήγα να αρνηθώ, όταν εκείνος στάθηκε στο πλάι της φίλης μου. Έλα, μωρέ, μόνο για την γιορτή, πρέπει κάποιος να την συνοδεύσει.

Τους είδα να απομακρύνονται και να ανεβαίνουν στο αμάξι της Άννας που, ξέρετε εσείς, στην πραγματικότητα ήταν δικό μου.

Έμεινα άυπνη, δεν μπόρεσα να κλείσω μάτι, αλλά ο άντρας μου δεν γύρισε. Τα ξημερώματα, ένιωσα ένα θόρυβο στην πόρτα. Σηκώθηκα και πριν να ανοίξουν, κόλλησα το μάτι μου στο ματάκι.. Εκεί στεκόταν η φίλη μου. Αυτή τη φορά ήρθε για μένα.

José Alberto García Avilés-Mi mejor amiga

Cuando Ana me pidió prestado el DVD no le di importancia. Era mi mejor amiga y le había surgido un imprevisto. Se lo presté con la promesa de que me lo devolvería al día siguiente. Jamás volví a recuperarlo.

El DVD fue el inicio de mi desahucio. Ana aparecía cada noche y siempre me pedía alguna cosa: una sartén, una lámpara o la mesa del comedor. Yo era capaz de soportarlo todo en nombre de la amistad, aunque empezaba a sentir cierta angustia por el hecho de ver mi casa cada vez más desangelada.

La tarde que me pidió prestado a mi marido me horroricé. Es solo un favor, te lo devuelvo esta noche. Iba a negarme, cuando él se puso del lado de mi amiga. Anda, mujer, que solo es una fiesta y debe ir acompañada.

Los vi alejarse y subir al coche de Ana que, sepan ustedes, en realidad era mío.

Estuve en vela, sin poder conciliar el sueño, pero mi marido no regresó. De madrugada sentí un ruido en la puerta. Me levanté y, antes de abrir, se me ocurrió pegar el ojo a la mirilla. Allí estaba mi amiga. Esta vez venía a por mí.