Η εξέλιξη ενός συστήματος
διπλού αστέρος από εδώ
Ποτέ δεν της υποσχέθηκα
το φεγγάρι, αλλά της χάρισα ένα σύστημα διπλού αστέρος. Δυο αστέρια που
περιστρέφονται γύρω από το ίδιο κέντρο. Με πιστοποιητικό αυθεντικότητας, όπου
βεβαιώνεται ότι τα αντικείμενα με τις συντεταγμένες R.A 21h30m41.4s και DEC 51°36m15.8s φέρουν τώρα τα ονόματά μας.
Και με ένα ουράνιο χάρτη, όπου σημειώνεται η θέση τους στο στερέωμα.
Αυτό έγινε μετά, που της έμαθα
ότι τα δαχτυλίδια του Κρόνου είναι από πάγο. Μετά, που της σχεδίασα αργά πάνω
στο δέρμα της, τα σχήματα των αστερισμών. Μετά, που την φίλησα κάτω από τις βροχές
των Περσίδων και των Λεοντιδέων. Πριν, μου ομολογήσει ότι δεν αντέχει την
αστρονομία. Πριν, οι βέρες μετατρέψουν τους
παράμεσους μας σε μικρούς Κρόνους. Πριν, η τροχιά της διασταυρωθεί με αυτήν ενός
σώματος μεγάλης βαρύτητας, που την τράβηξε χωρίς επιστροφή και που, ναι αυτός, της
υποσχέθηκε το φεγγάρι.
Ίσως ο διπλός αστέρας να έσβησε, αλλά το φως του ακόμα φτάνει μέχρι
τα μοναχικά βράδια μου, σαν να κλείνει
συνωμοτικά το μάτι στον χρόνο, κατά τον οποίο εκείνη και εγώ ταξιδέψαμε μαζί στο
διάστημα. Και ακόμα μουρμουρίζω το όνομα του αστεριού της, αυτό που της δώρισα,
αντί να της υποσχεθώ κάτι ανόητο, το οποίο κανένας δεν μπορεί να εκπληρώσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.