Η μοίρα

Ένα όμορφο συγκινητικό μικρο-διήγημα αλιευμένο από τον ιστό. 

Πηγή: http://estanochetecuento.com/65-mi-destino-a-marte/

Ο προορισμός μου στον Άρη

Θυμάμαι πολύ καλά την μέρα που σου υποσχέθηκα ότι θα σου χαρίσω το φεγγάρι. Πώς να το ξεχάσω… Εκείνη την νύχτα ορκιστήκαμε αιώνια αγάπη μπροστά σε ετούτη την ασημένια παραλία. Τα χέρια μας μόνο ελεύθερα, να δείχνουν το στερέωμα και φωνάζαμε, γελώντας, ονόματα, ξέροντας ότι είναι λάθος.

-Κοίτα, κοίτα… η μεγάλη Άρκτος, η κατσαρόλα και αυτό το άλλο… η Ανδρομέδα!

Μετά τα χείλια μας, ακούμπαγαν· και μας μετέφεραν σε άλλο γαλαξία.

Ένα χρόνο μετά, τα άστρα μας γύρισαν την πλάτη και ένας άλλος αστερισμός, ο Καρκίνος κούρνιασε μέσα σου. Τώρα, που δεν μπορείς πια μόνη σου να σηκωθείς από το κρεβάτι, εγώ είμαι μονάχα ένας δορυφόρος, που γυρνάει στο πλάι σου και τα μοναδικά αστέρια που βλέπω, είναι τα μάτια σου.

Πάρε-σου λέω- σου κατέβασα το φεγγάρι, ενώ βάζω στα χέρια σου μια φανταστική κλωστή και ανοίγω το παράθυρο. Σε κοιτάζω. Σφίγγεις με δύναμη τον ομφάλιο λώρο, που σε κρατά σε επαφή με την ασημένια θεά. Χαμογελάς.

Κι τότε, εγώ, είμαι το θύμα μιας εσωτερικής βροχής μετεωριτών.