Μπολερό

Julio Cortázar

Bolero

Τι ματαιοδοξία, η σκέψη

Ότι μπορώ να στα δώσω όλα, αγάπη και ευτυχία,

Καθημερινά δρομολόγια, μουσική, παιγνίδια.

Φυσικά, είναι έτσι:

Ότι μου ανήκει στο δίνω, φυσικά,

Αλλά ότι μου ανήκει δεν φτάνει

Όπως και εμένα δεν μου φτάνει να μου δίνεις

Ότι σου ανήκει.

Γι’ αυτό ποτέ δεν θα γίνουμε

Το ταιριαστό ζευγάρι, υπόδειγμα τρανταχτό,

Αν δεν είμαστε ικανοί να δεχθούμε

Ότι μόνο στην αριθμητική

Το δυο γεννιέται από το ένα συν ένα.

Παρά δίπλα ένα χαρτάκι

Που μονάχα λέει:

Πάντα ήσουν ο καθρέφτης μου,

Θέλω να πω, ότι για να με δω έπρεπε να σε κοιτάξω.

BOLERO

Qué vanidad imaginar

que puedo darte todo, el amor y la dicha,

itinerarios, música, juguetes.

Es cierto que es así:

todo lo mío te lo doy, es cierto,

pero todo lo mío no te basta

como a mí no me basta que me des

todo lo tuyo.

Por eso no seremos nunca

la pareja perfecta, la tarjeta postal,

si no somos capaces de aceptar

que sólo en la aritmética

el dos nace del uno más el uno.

Por ahí un papelito

que solamente dice:

Siempre fuiste mi espejo,

quiero decir que para verme tenía que mirarte.