Ήρθε απ' την αρχή αγνή

Juan Ramón Jiménez

Ήρθε απ’ την αρχή αγνή

Ήρθε, απ’ την αρχή, αγνή

Ντυμένη με την αθωότητα

Και την αγάπησα σαν παιδί

Μετά, ήρθε ντυμένη

Κι εγώ δεν ξέρω με τι φορέματα

Και την μίσησα, χωρίς να το ξέρω

Έφτασε να γίνει μια βασίλισσα

Με τα χρυσάφια να την πνίγουν

Μα τι στην οργή! Χωρίς συναίσθημα

…Όμως άρχισε να γδύνεται

Κι εγώ της χαμογέλαγα

Έμεινε με τον χιτώνα

Με την παλιά της αθωότητα

Και πίστεψα σ’ αυτήν ξανά

Και βγάζει τον χιτώνα

Και φάνηκε γυμνή, ολόκληρη

Ω! Πάθος της ζωής μου, ποίηση

Γυμνή, για πάντα δικιά μου.

Vino primero pura

Vino, primero, pura, 
vestida de inocencia; 
y la amé como su niño. 

Luego se fue vistiendo 
de no sé qué ropajes; 
y la fui odiando, sin saberlo. 

Llegó a ser una reina, 
fastuosa de tesoros... 
¡Qué iracundia de yel y sin sentido! 

... Mas se fue desnudando. 
Y yo le sonreía. 

Se quedó con la túnica 
de su inocencia antigua. 
Creí de nuevo en ella. 

Y se quitó la túnica, 
y apareció desnuda toda... 
¡Oh pasión de mi vida, poesía 
desnuda, mía para siempre.