.jpg)
Το μικρό διήγημα, "Ο Αυτόχειρας" του αργεντινού συγγραφέα Ενρίκε Άντερσον Ιμπέρτ (1910-2000), εκδόθηκε μαζί με άλλα 21 κείμενα, το 1946, σε ένα βιβλίο με τον τίτλο "Οι αποδείξεις του χάους". (Las pruebas del caos). Σε μια εποχή βέβαια που τα μικρά διηγήματα δεν ήταν και τόσο δημοφιλή, όσο σήμερα που τα καταναλώνουμε μέσα από τις μικρές οθόνες.
Οι περιορισμένες πληροφορίες, "υποχρεώνουν" τον αναγνώστη σε μια ενεργητική ανάγνωση, καθώς τον βάζουν στο παιχνίδι.
Πρόκειται για ένα αριστούργημα της ... τεθλασμένης πραγματικότητας.
Διήγημα
Μπροστά στην ανοιχτή Βίβλο - όπου ήταν σημαδεμένος ο στίχος που θα τα εξηγούσε όλα - έβαλε στη σειρά τα γράμματα: στην γυναίκα του στον δικαστή στους φίλους. Έπειτα ήπιε το δηλητήριο και ξάπλωσε.
Τίποτα. Πάνω στην ώρα σηκώθηκε και κοίταξε την κανάτα. Ναι, ήταν το δηλητήριο.
Ήταν τόσο σίγουρος! Γέμισε ξανά την ίδια δόση και ήπιε άλλο ένα ποτήρι. Ξάπλωσε ξανά. Άλλη μια ώρα. Δεν πέθαινε. Τότε πυροβόλησε με το περίστροφο στον κρόταφο. Τι αστείο ήταν αυτό; Κάποιος - αλλά ποιός, ποτέ; - κάποιος είχε αλλάξει το δηλητήριο με νερό, τις σφαίρες στα καψούλια με στρακαστρούκες. Πυροβόλησε στον κρόταφο και τις άλλες τέσσερις σφαίρες. Ανώφελο. Έκλεισε την Βίβλο, μάζεψε τα γράμματα και βγήκε απ' το δωμάτιο την στιγμή που ο ξενοδόχος, οι καμαριέρες και οι περίεργοι έσπευδαν θορυβημένοι από τον κρότο των πυροβολισμών.
Φτάνοντας στο σπίτι του βρήκε την γυναίκα του δηλητηριασμένη και τα πέντε παιδιά του στο πάτωμα και καθένα με μια σφαίρα στον κρόταφο.
Πήρε το μαχαίρι της κουζίνας, γύμνωσε την κοιλιά και το έχωσε πολλές φορές. Η λεπίδα βυθίζονταν στην μαλακή σάρκα και έπειτα έβγαινε καθαρή σαν το νερό. Η σάρκα γίνονταν ξανά λεία, όπως το νερό μετά που ψαρεύουν το ψάρι.
Έριξε βενζίνη στα ρούχα και τα σπίρτα έσβηναν τσιτσιρίζοντας.
Έτρεξε στο μπαλκόνι και πριν πέσει, μπόρεσε να δει στον δρόμο, σαν σφαγείο τα σώματα αντρών και γυναικών να αιμορραγούν από τις μαχαιρωμένες κοιλιές, ανάμεσα στις φλόγες της πυρπολημένης πόλης.
Μετάφραση Μάρκος Γκανής
Μάρτιος 2024
