Gabriel García Márquez- Ο φυλακισμένος

 

... από εδώ

Gabriel García Márquez- Ο φυλακισμένος

Την ιστορία που περισσότερο με εντυπωσίασε στην ζωή μου, την πιο κτηνώδη, αλλά ταυτόχρονα και την πιο ανθρώπινη, την είπαν στον Ricardo Muñoz Suay, το 1947, όταν ήταν φυλακισμένος στην φυλακή της Ocaña, στην επαρχία του Τολέδο, στην Ισπανία. Είναι η πραγματική ιστορία ενός φυλακισμένου, δημοκρατικού, που εκτέλεσαν  τις πρώτες μέρες του εμφύλιου πολέμου, στην φυλακή της Ávila. Το εκτελεστικό απόσπασμα τον πήρε από το κελί του ένα παγωμένο ξημέρωμα και όλοι μαζί διέσχισαν με τα πόδια ένα χιονισμένο χωράφι, μέχρι να φτάσουν στο σημείο της εκτέλεσης. Οι πολιτοφύλακες ήταν καλά προστατευμένοι με χιτώνες, γάντια και τρίκοχα, αλλά ακόμα κι έτσι τουρτούριζαν στην παγωμένη ερημιά. Ο καημένος, ο φυλακισμένος, που φορούσε μόνο ένα ξηλωμένο μάλλινο σακάκι, έτριβε μονάχα το σχεδόν ξυλιασμένο σώμα του, ενώ θρηνούσε με δυνατή φωνή για το θανατηφόρο κρύο. Κάποια στιγμή, ο επικεφαλής της διμοιρίας, αγανακτισμένος από τα κλάματα, του φώναξε: - . Μαλάκα, σταμάτα να το παίζεις θύμα, με το γαμημένο το κρύο. Σκέψου κι εμάς, που πρέπει και να γυρίσουμε.

 

EL PRISIONERO- GABRIEL GARCÍA MÁRQUEZ

La historia que más me ha impresionado en mi vida, la más brutal y al mismo tiempo la más humana, se la contaron a Ricardo Muñoz Suay, en 1947, cuando estaba preso en la cárcel de Ocaña, provincia de Toledo, España. Es la historia real de un prisionero republicano que fue fusilado en los primeros días de la guerra civil en la prisión de Ávila. El pelotón de fusilamiento lo sacó de su celda en un amanecer glacial, y todos tuvieron que atravesar a pie un campo nevado para llegar al sitio de la ejecución. Los guardias civiles estaban bien protegidos del frío con capas, guantes y tricornios, pero aún así tiritaban a través del yermo helado. El pobre prisionero, que sólo llevaba una chaqueta de lana deshilachada, no hacía más que frotarse el cuerpo casi petrificado, mientras que se lamentaba en voz alta del frío mortal. A un cierto momento, el comandante del pelotón, exasperado con los lamentos, le gritó: -Coño, acaba ya de hacerte el mártir con el cabrón frío. Piensa en nosotros, que tenemos que regresar.