Juan Carlos Onetti-Τα φιλιά
Τα είχε γνωρίσει από την
μάνα του και του λείπανε. Φιλούσε στα δυο μάγουλα ή στο χέρι, κάθε άγνωστη
γυναίκα που του συστήνανε, σεβόταν το έθιμο των πορνείων, που απαγόρευε να
ενώνονται τα στόματα· γκόμενες, γυναίκες, τον
είχαν φιλήσει με γλώσσες στο λαιμό και είχαν σταθεί με γνώση και αφοσίωση για
να του φιλήσουν το μόριο. Σάλιο, ζέστη και γλιστρήματα, ακριβώς όπως αρμόζει.
Έπειτα, η ξαφνική είσοδος της γυναίκας, άγνωστη,
να διασχίζει τον κύκλο που σχημάτιζαν οι πονεμένοι, σύζυγος και παιδιά, φίλοι που έκλαιγαν κι αναστέναζαν.
Πλησίασε, χωρίς ντροπή, το πουτανάκι, η πιο
ατρόμητη όλων, για να τον φιλήσει στην ψυχράδα του μετώπου, επάνω από το χείλος
του φέρετρου, αφήνοντας ανάμεσα στις τρεις οριζόντιες ρυτίδες, ένα μικρό
κοκκινάδι.
Los besos, Juan
Carlos Onetti
Los había
conocido y extrañado de su madre. Besaba en las dos mejillas o en la mano a
toda mujer indiferente que le presentaran, había respetado el rito
prostibulario que prohibía unir las bocas; novias, mujeres le habían besado con
lenguas en la garganta y se habían detenido sabias y escrupulosas para besarle
el miembro. Saliva, calor y deslices, como debe ser.
Después la
sorpresiva entrada de la mujer, desconocida, atravesando la herradura de
dolientes, esposa e hijos, amigos llorones suspirantes.
Se acercó,
impávida, la muy puta, la muy atrevida, para besarle la frialdad de la frente,
por encima del borde del ataúd, dejando entre la horizontalidad de las tres
arrugas, una pequeña mancha carmín.
