Σάββατο 22 Αυγούστου 2020

FELIPE R. NAVARRO-Το μοντέλο

 

... πάνω απ' όλα να κρατάμε τα προσχήματα.. επιστολή αγανάκτησης από εδώ

FELIPE R. NAVARRO-Το μοντέλο

Αξιότιμε κύριε Edward Hopper:

Επισκέφτηκα την έκθεσή σας στο Κέντρο Τεχνών το περασμένο Σάββατο. Ωστόσο, δεν σας απευθύνω αυτές τις γραμμές για να σας μιλήσω για ζωγραφική. Δεν καταλαβαίνω από ζωγραφική. Ειλικρινά, δεν δίνω δεκάρα για την ζωγραφική.

Θυμάμαι, να σας έχω δει εσάς και την γυναίκα σας να ψωνίζετε στο μπακάλικο του David Spellman. Ο ίδιος ο David είναι αυτός που μου είπε ότι είστε ένας διάσημος ζωγράφος και μου έδωσε την διεύθυνσή σας. Επίσης, μου το είπε και το αφεντικό μου. Το αφεντικό μου είναι ο ιδιοκτήτης του βενζινάδικου που βρίσκεται στην έξοδο του Eastham. Νομίζω, τελικά, ότι κάποια φορά πρέπει να έβαλα βενζίνη σε εσάς και στην γυναίκα σας, μου φαίνεται ότι έχετε μια Buick.

Έβλεπα τον πίνακά σας τα περίχωρα του Eastham. Και ο αφεντικό μου επίσης τον πρόσεξε. Στο αφεντικό μου αρέσει η ζωγραφική. Εκείνος μου μίλησε γιαυτόν τον πίνακα. Γιαυτό πήγα να τον δω. Αυτός, στον πίνακα, είσαι εσύ James, μου είπε το αφεντικό μου. Ο άντρας με την φόρμα εργασίας, που κάθεται κοιτάζοντας στην λεωφόρο, καπνίζοντας δίπλα στις μάνικες. Δεν σε πληρώνω για να κάθεσαι και να βάλεις φωτιά στο βενζινάδικό μου, James, μου είπε το αφεντικό μου. Και με απέλυσε. Γι’ αυτό το Σάββατο, πήγα να δω την έκθεσή σας, παρόλο που έψαξα να βρω μόνο αυτόν τον πίνακα για να τον δω. Δεν έπρεπε να με ζωγραφίσετε με αυτόν τον τρόπο, κύριε Hopper. ΔΕΝ ΕΙΧΑΤΕ ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΜΕ ΖΩΓΡΑΦΙΣΕΤΕ.  Ο David Spellman μου έδωσε την διεύθυνσή σας, αλλά η γυναίκα μου, με έβαλε να της υποσχεθώ, ότι δεν θα προσθέσω κι άλλα προβλήματα, σε αυτά που ήδη έχουμε. Δεν έχω δουλειά και η Jenny δεν κάνει τίποτα άλλο από το να κλαίει. Μακάρι να πεθάνετε, κύριε Hopper, μακάρι να καεί το σπίτι σας, με εσάς μαζί και όλους τους γαμημένους σας πίνακες μέσα. Ψόφο.

 

FELIPE R. NAVARRO-UN MODELO

 

Estimado Señor Edward Hopper:

 

Visité su exposición en el Arts Center el pasado sábado. Sin embargo, no le dirijo estas líneas para hablarle de pintura. No entiendo de pintura. Me importa una mierda la pintura, francamente.

 

Me suena haberles visto a usted y a su mujer de compras en la tienda de comestibles de David Spellman. El mismo David fue quien me dijo que era usted un pintor famoso, y me dio su dirección. También me lo ha dicho mi jefe. Mi jefe es el dueño de la gasolinera que está a la salida de Eastham. Creo que incluso alguna vez les he puesto a usted y a su mujer gasolina, me parece que tienen un Buick.

 

Estuve viendo su cuadro Eastham Outskirts. También se ha fijado en él mi jefe. A mi jefe le gusta la pintura. Él me había hablado de ese cuadro. Por eso he ido a verlo. El del cuadro eres tú, James, me dijo mi jefe. Un hombre con la ropa de trabajo sentado mirando la carretera y fumando junto a los surtidores. No te pago para que te sientes a incendiar mi gasolinera, James, me dijo mi jefe. Y me ha despedido. Por eso el sábado fui a ver su exposición, aunque solo busqué ese cuadro para verlo. No debía haberme pintado de ese modo, Señor Hopper. USTED NO TENÍA DERECHO A PINTARME. David Spellman me dio su dirección, pero mi mujer me ha hecho prometer que no me metería en más problemas de los que ya tenemos. No tengo trabajo y Jenny no hace más que llorar. Ojalá se muera, Señor Hopper, ojalá arda su casa con usted y todos sus cuadros de mierda dentro. Muérase.

Παρασκευή 14 Αυγούστου 2020

PEDRO UGARTE-Η πορεία των τρένων

 

...ξέφρενες πορείες... από εδώ

PEDRO UGARTE-Η πορεία των τρένων

Εκεί στέκονται οι γονείς σου, ακίνητοι στην αποβάθρα. Τους αποχαιρετάς κουνώντας το χέρι, αλλά δεν αντέχεις άλλο, φωνάζεις ότι τους αγαπάς, πολύ δυνατά, ακόμα δυνατότερα, ενώ εκείνοι μικραίνουν συνεχώς, κάθε στιγμή όλο και μικρότεροι, καθώς το τρένο επιταχύνει αλύπητα και απομακρύνεται από την αποβάθρα. Μετά, δεν ξέρεις πως, το τρένο σταματά ξανά και σε αφήνει ακίνητο σε μια άλλη αποβάθρα. Τότε ακούς από την άλλη πλευρά, καινούργιες φωνές και μέσα από αυτές ξεχωρίζεις γέλια και λέξεις. Εμφανίζονται τα παιδιά σου, κουνώντας το χέρι, μέχρι που δεν αντέχουν άλλο και σου φωνάζουν, από το παράθυρο, ότι σε αγαπούν, πολύ δυνατά, ακόμα δυνατότερα, ενώ συνεχώς μικραίνουν, κάθε στιγμή όλο και μικρότερα, καθώς το τρένο επιταχύνει αλύπητα και απομακρύνεται από αυτήν την στάση.

 

DIRECCIÓN DE LOS TRENES

 

Allá quedan tus padres, varados en el andén. Te despides agitando la mano, pero ya no aguantas más, de modo que gritas que les quieres, más alto, cada vez más alto, mientras ellos se van haciendo pequeños, cada vez más pequeños, a medida que el tren acelera cruelmente y se aleja de la estación. Después, no sabes cómo, el tren vuelve a detenerse y te deja varado en otro andén. Oyes entonces, por alguna parte, nuevas voces, y dentro de ellas asoman risas y palabras. Tus hijos aparecen, agitando la mano, hasta que ya no aguantan más y gritan, desde la ventanilla del tren, que te quieren, más alto, cada vez más alto, mientras se van haciendo pequeños, cada vez más pequeños, a medida que el tren acelera cruelmente y se aleja, también, de esta estación.