Έρωτας κομοδίνου

...περασμένα μεγαλεία... από εδώ

Έρωτας κομοδίνου

Καθώς οι γέροι κοιμούνται, οι τεχνητές τους οδοντοστοιχίες μοιράζονται το ίδιο νεροπότηρο. Ενώ χαμογελούσαν τακτικά και συντροφεύονταν που και που, ανταλλάσσοντας γλυκόλογα, ποτέ δεν είχαν βρεθεί τόσο κοντά.

Τώρα, στα σιωπηλά, φιλιούνται για πρώτη φορά, με ένα φιλί, χωρίς γλώσσα, αθώο.

 Amor de mesilla   

                                                 

Mientras los viejos duermen, sus dentaduras postizas coinciden en el mismo vaso de agua. Si bien se habían sonreído con cierta frecuencia y hasta habían acompañado a alguna frase cariñosa, nunca habían estado tan cerca.

Ahora, en silencio, se besan por primera vez, con un beso sin lengua, casto.

Pere Calders-Ισορροπία

...στο μαγγανοπήγαδο... από εδώ

Pere Calders-Ισορροπία

Ενώ ήταν έτοιμος να τραβήξει τον κουβά, παραπάτησε και έπεσε στο πηγάδι. Καθώς έπεφτε, του συνέβη αυτό το γνωστό, να δει ολόκληρη την ζωή του να περνά για δευτερόλεπτα μπροστά από τα μάτια του. Και την βρήκε επίπεδη, ίδια, μονότονη (καταλαβαινόμαστε τώρα), έτσι που αφέθηκε να καταπιεί το νερό του πνιγμού με παροιμιώδη αδιαφορία.

Pere Calders-Balance

Cuando estaba a punto de sacar el cubo, le falló una pierna y cayó al pozo. Mientras caía, le pasó aquello tan conocido de ver de un vistazo toda su vida. Y la encontró lisa, igual y monótona (dicho sea entre nosotros), de manera que se tragó el agua de ahogarse con ejemplar resignación.

Ξεχασμένες αυταπάτες

                                                                Robert Doisneau

...κάλλιο αργά... από εδώ

Ξεχασμένες αυταπάτες

Σε όλη μου τη ζωή ονειρευόμουνα ένα καμπριολέ, όμως έπρεπε να συμβιβαστώ και να οδηγάω ένα οποιοδήποτε από δεύτερο χέρι ή και παλιότερο, μέχρι που να γίνει κομμάτια, για να μπορέσω να το αντικαταστήσω με κάποιο παρόμοιο. Επιτέλους θα τα καταφέρω. Τα παιδιά μου δεν με χρειάζονται πια· η αγαπημένη μου γυναικούλα μας άφησε χρόνους· κι εγώ, πόσο να μου μένει… Το είδα στην έκθεση κάνοντας την καθημερινή μου βόλτα. Γύρισα βιαστικά με κομμένη την ανάσα από την συγκίνηση. Έψαξα στο σπίτι τις κρυμμένες αποταμιεύσεις μου και νομίζω ότι έχω μαζέψει αρκετά για να το αγοράσω τοις μετρητοίς. Τώρα αμέσως πηγαίνω να το πάρω. Όταν ο βάλω στο γκαράζ- πριν από όλα- θα το βάψω μαύρο, γιατί αυτό το μπλε ηλεκτρίκ, έτσι που γυαλίζει, μου φαίνεται λίγο αδιάκριτο για ένα άτομο της ηλικίας μου· επί πλέον, αν  βγάλω το κουρδιστήρι θα γίνει πιο σικάτο. Που στο καλό έχω βάλει την ανακυκλώσιμη τσάντα του σουπερμάρκετ; Πρέπει να την πάρω μαζί μου για να το μεταφέρω, μη τυχόν και μου το βάλουν σε καμιά πλαστική σακούλα και πρέπει να την πληρώσω κι αυτήν.

ILUSIONES AÑEJAS (Edita)

Toda la vida he soñado con un descapotable, pero hube de conformarme conduciendo cualquier utilitario de segunda o enésima mano, hasta que se caía a pedazos y lo podía reemplazar por otro similar. Al fin, voy a conseguirlo. Mis hijos ya no me necesitan; mi querida esposa, la pobre, se ha ido;  y yo, para lo que me queda… Lo vi en un establecimiento dando el paseo diario. Regresé a toda prisa, asfixiado de emoción. Rebusqué por la casa mis ahorros escondidos y creo que he reunido lo suficiente para abonarlo al contado. Ahora mismo salgo a buscarlo. Cuando lo tenga en el garaje, antes de nada, lo pintaré de negro porque el azul brillante que luce me parece poco discreto para una persona de mi edad; además, si le arranco la llave de la cuerda, ganará elegancia. ¿Dónde habré metido la bolsa reutilizable del súper? Debo llevarla para traerlo, no vaya a ser que me lo pongan en una de plástico y la tenga que pagar.