Βλεφαρίσματα

Βλεφαρίσματα                                                                                                                   από εδώ

Έχασα την ψυχραιμία μου. Με ένα χαστούκι πετάχτηκαν τα δόντια έξω. Κύλισαν, σαν βόλοι και εξαφανίστηκαν κάτω από το έπιπλο της τραπεζαρίας. Και εκεί βρίσκονται ακόμα, μετά από τριάντα χρόνια. Δεν με συγχώρησε. Το ξέρω γιατί ποτέ δεν χαμογελάει. Ούτε μιλάει. Επικοινωνεί μαζί μου δια μέσου ενός περίπλοκου κώδικα βλεφαρισμάτων που έχουμε τελειοποιήσει κατά την διάρκεια δεκαετιών. Κάθε βράδυ στο δείπνο το προσπαθώ. «Με συγχωρείς» είναι τρία ματάκια σύντομα και δυο μακριά. Εκείνη απαντά κλείνοντας ταυτόχρονα τα δυο μάτια. Εγώ απαντώ (σύντομο, μακρύ, σύντομο). Εκείνη απαντά (μακρύ, μακρύ, σύντομο). Και έτσι συνεχίζουμε, μέχρι που μας δακρύζουνε τα μάτια. Από την πολύ κουβέντα.

 "Parpadeos", de Arantza Portabales:

"Perdí los nervios. Tras el bofetón, sus dientes volaron. Rodaron como canicas y desaparecieron bajo el mueble del comedor. Y allí siguen, después de treinta años. No me ha perdonado. Lo sé porque nunca sonríe. Tampoco habla. Se comunica conmigo a través de un complicado código de parpadeos que hemos perfeccionado durante décadas. Cada noche en la cena lo intento. “Me perdonas” son tres guiños cortos y dos largos. Ella responde cerrando los dos ojos a la vez. Yo replico (corto, largo, corto). Ella contesta (largo, largo, corto). Y así seguimos, hasta que los ojos nos lagrimean. De tanto hablar."