Επιστήμη-Θεολογία 0-0 ... από εδώ
Manu Espada- (Επανα) Δημιουργία
Το πιο δύσκολο ήταν να
λύσει τον γενετικό κώδικα του αρχάγγελου, όμως στο τέλος η διαδικασία της αναπαραγωγής
τελείωσε. Υπήρχαν όλοι. Για να πετύχει το πείραμα, έπρεπε όλοι να νιώσουν σαν
στο σπίτι τους. Καμουφλάρισε το πάτωμα του εργαστηρίου με βρύα και ποτάμια από
αλουμινόχαρτο, κάλυψε τους τοίχους με πλαστικά σπίτια, κατασκεύασε ανεμόμυλους
από κόντρα πλακέ, κρέμασε πολύχρωμα λαμπιόνια σε πηγάδια και μαντριά και μασκαρεύτηκε
βοσκόπουλο, βγάζοντας την λευκή εργαστηριακή ρόμπα. Έδειξε στους Ρωμαίους
στρατιώτες, που είχε πολλαπλασιάσει μέσω μίτωσης, την έξοδο διαφυγής του.
Έτρεξε ανάμεσα στο πριονίδι, μέχρι που έφτασε στην ουρά των βοσκών που περίμεναν.
Δίπλα στην μισο-κρυμμένη από τα άχυρα, συσκευή επώασης, κοιμόντουσαν ευτυχισμένοι
οι κλώνοι του μουλαριού και του βοδιού. Περίμενε πίσω από τους ντουπλικαρισμένους
μάγους, κι όταν ήρθε η σειρά του, προσέφερε ένα πρόβατο στο Βρέφος. – Πως το λένε
το ζωάκι; - ρώτησε η μητέρα του βρέφους, κάτω από το αφηρημένο βλέμμα του συζύγου
της. – Ντόλλυ – απάντησε με περηφάνια. Την έβδομη μέρα, αυτής της ξεχωριστής
δημιουργίας, ο επιστήμονας ξεκουράστηκε. Θα εξαφανιζόταν για πάντα από τις ζωές
τους. Θα τους παρατηρούσε στο εξής, από την άλλη πλευρά του παραβάν.
Manu Espada-(RE)CREACIÓN
Lo más difícil
fue dar con el código genético del arcángel, pero al fin, el proceso de copia
había terminado. Estaban todos. Para que el experimento fuera un éxito debían
sentirse como en casa. Camufló el suelo del laboratorio con musgo y ríos de
papel de plata, cubrió las paredes con casas de plástico, construyó molinos de
cartón piedra, colocó bombillas de colores en pozos y corrales y cambió su bata
blanca por un disfraz de pastorcillo. Enseñó su salvoconducto a los soldados
romanos que había multiplicado mediante mitosis. Corrió por el camino de serrín
hasta que llegó a la cola de los pastores. Junto a la incubadora, semioculta
por la paja, dormían plácidamente los clones de la mula y el buey. Esperó
detrás del duplicado de los reyes magos, y cuando llegó su turno, ofreció una
oveja al Niño. —¿Cómo se llama el animalito? —preguntó la madre del bebé ante
la absorta mirada de su esposo. —Dolly —respondió orgulloso. Al séptimo día de
su extraordinaria creación, el científico descansó. Desaparecería para siempre
de sus vidas. Los observaría desde el otro lado de la mampara.
