Οι δυο όψεις του ιδίου νομίσματος... από εδώ
Pedro Herrero-Ο νόμος της ζούγκλας
Καθισμένος σε μια γωνιά στο
σκοτεινό μπαρ, ο μοναδικός πελάτης παρακολουθεί σιωπηλά ένα ντοκιμαντέρ στην
τηλεόραση, σχετικά με την ζωή στην αφρικανική σαβάνα. Η νεαρή σερβιτόρα, του
έφερε ένα βαρύ καφέ, με την ίδια νωχελικότητα που επιδεικνύει η μικρή γαζέλα στο
ρεπορτάζ, καθώς περιφέρεται στο λιβάδι μακριά από το κοπάδι. Το τσακάλι την
πολιορκεί, κρυμμένο ανάμεσα στα χορτάρια και ο εκφωνητής του προγράμματος
διαβεβαιώνει, ότι οι πιθανότητες που έχει το θήραμα για να ξεφύγει από τον
θηρευτή του, είναι μηδενικές. Ο άντρας, που ρουφάει αργά το φλιτζάνι του καφέ
του και το θηρίο διασταυρώνουν το βλέμμα τους. Η γαζέλα κοντοστέκεται ανήσυχη,
εξ’ αιτίας ενός θορύβου που τραβά την προσοχή της σερβιτόρας, η οποία για μια
στιγμή αφήνει στην άκρη ότι κάνει, για να καρφώσει τα μάτια της στην οθόνη. Η
ζωή, όπως φαίνεται, υπακούει σε κάποιους νόμους όχι τόσο ελαστικούς, που θέτουν
σε αμφισβήτηση την ρομαντική μας θεώρηση για την ελευθερία. Ο εκφωνητής έχει
μια φωνή σαγηνευτική, βαθιά και πειστική και μιλάει, σαν αυτός ο ίδιος να έχει
σχεδιάσει την συμπεριφορά όλων των ζωντανών πλασμάτων στον πλανήτη. Τώρα το
τσακάλι ζήτησε τον λογαριασμό και η γαζέλα, αφού σκουπίσει τα χέρια στην ποδιά,
στέργει χωρίς καθυστέρηση να εκπληρώσει τον προορισμό της.
Sentado en un rincón de la oscura taberna, el único cliente contempla en
silencio el documental que pasan por televisión sobre la vida salvaje en la
sabana africana. La joven camarera le ha servido un café bien cargado, con la
misma indolencia que muestra la pequeña gacela del reportaje, mientras deambula
por el prado lejos de la manada. El chacal la acecha, agazapado entre la
maleza, y el locutor del programa asegura que las posibilidades que tiene la
presa de romper el cerco del cazador son prácticamente nulas. Hay un cruce de
miradas entre la fiera y el hombre, que sorbe lentamente su taza de
café.También la gacela detiene su marcha, inquieta a causa de un ruido que
llama la atención de la camarera, la cual deja un momento lo que está haciendo
para fijar sus ojos en la pantalla. La vida, al parecer, se somete a unas leyes
tan poco flexibles que acaban cuestionando nuestro romántico concepto de
libertad. El locutor tiene una voz sedosa, profunda y convincente, y habla como
si él mismo hubiera diseñado el comportamiento de todos los seres vivos del
planeta. Ahora el chacal ha pedido la cuenta y la gacela, tras limpiarse las
manos en el delantal, acude sin demora a cumplir con su destino.
