Happy New Year
Julio Cortázar
Κοίτα,
δεν ζητώ πολλά,
μόνο το
χέρι σου, να έχω
σαν
βατραχάκι που κοιμάται απλά ευχαριστημένο.
Χρειάζομαι
αυτήν την πόρτα που μου έδινες
για να
μπω στον κόσμο σου, αυτό το κομματάκι
το
συγκρατημένα γλυκό, από ολοκληρωμένη χαρά.
Δεν μου
δίνεις το χέρι σου ετούτη την νύχτα
που
τελειώνει ο χρόνος με βραχνές κουκουβάγιες;
Δεν
μπορείς για τεχνικούς λόγους. Λοιπόν
κι εγώ
το απλώνω στον αέρα, συμπλέκοντας κάθε δάκτυλο,
το
μεταξένιο ροδάκινο της παλάμης
και την ανάποδη του χεριού, αυτή τη χώρα με τα γαλάζια δένδρα.
Έτσι το αρπάζω,
το συγκρατώ, σαν
από αυτό
να εξαρτιότανε
ολοκληρωτικά
ο κόσμος,
η
διαδοχή των τεσσάρων εποχών,
το
τραγούδι των πετεινών, η αγάπη των ανθρώπων.
Mira, no pido mucho,
solamente tu mano, tenerla
como un sapito que duerme así contento.
Necesito esa puerta que me dabas
para entrar a tu mundo, ese trocito
de azúcar verde, de redondo alegre.
¿No me prestas tu mano en esta noche
de fin de año de lechuzas roncas?
No puedes, por razones técnicas. Entonces
la tramo en aire, urdiendo cada dedo,
el durazno sedoso de la palma
y el dorso, ese país de azules árboles.
Así la tomo y la sostengo, como
si de ello dependiera
muchísimo el mundo,
la sucesión de las cuatro estaciones,
el canto de los gallos, el amor de los hombres.
